شناسایی حیات فرازمینی همینجا در منظومه شمسی
به گزارش اچ پی، مأموریت آتی ناسا می تواند حیات فرازمینی را در قمر یخی سیاره مشتری معروف به «اروپا» در دهه آینده شناسایی کند.
به گزارش اچ پی، طبق یک مطالعه جدید، امکان دارد تا سال ۲۰۳۰ حیات فرازمینی را پیدا نماییم. به نقل از ایسنا، یک آزمایش آزمایشگاهی نشان داده است که ابزارهای روی یک فضاپیما که به یکی از امیدوارکننده ترین جهان ها برای یافتن حیات می رود، به اندازه کافی حساس هستند تا یک سلول زنده را در یک قطعه یخ شناسایی کنند.
هنگامی که به این فکر می کنید که زندگی در ماورای سیاره زمین برای نخستین بار امکان دارد پیدا شود، امکان دارد مریخ یا بعضی از سیارات فراخورشیدی دوردست را تصور نماییم، اما به صورت شگفت انگیزی به نظر می آید امیدوارکننده ترین مکانها قمرهای یخی سیارات غول پیکر گازی در منظومه شمسی خودمان باشند.
تصور می شود که قمر زحل معروف به «انسلادوس» و قمر مشتری به نام «اروپا»، هر دو اقیانوس های جهانی را در زیر پوسته های یخی خود، با شرایط و مولکول های کلیدی که می توانند از حیات پشتیبانی کنند، دارند.
برای درک بهتر شرایط، ناسا در اواخر سالجاری مأموریتی را به یکی از این قمرها راهی می کند. فضاپیمای اروپا کلیپر(Europa Clipper) به دور قمر اروپا می چرخد و آنرا تحلیل و بررسی می کند و تا ارتفاع ۲۵ کیلومتری به سطح آن نزدیک می شود تا ترکیب و سطح آنرا ترسیم کند، اندازه گیری هایی از اقیانوس داخلی آن جمع آوری کند و حتی دانه های یخ و غبار روی آنرا تحلیل و بررسی کند.
در حالیکه این مأموریت برای شکار حیات فرازمینی طراحی نشده بود، یک مطالعه جدید نشان داده است که به هر حال می تواند آنرا کشف کند.
تیمی به رهبری دانشمندان دانشگاه واشنگتن و دانشگاه فری(Freie) برلین آزمایشی را انجام دادند تا ببینند که آیا ابزار «اروپا کلیپر» می تواند میکروب های محصور در دانه های یخ را تشخیص دهد؟
پژوهشگران برای شبیه سازی آن چه فضاپیما هنگام جمع آوری داده ها از اروپا تجربه می کند، یک پرتو نازک از آب مایع را به داخل خلأ شلیک کردند، سپس از لیزر برای تحریک قطرات استفاده کردند و آنها را با طیف سنجی جرمی تحلیل و بررسی کردند تا بفهمند چه چیزی در آنها وجود دارد.
باکتری اسفینجوپیکسیس آلاسکنسیس(Sphingopyxis alaskensis) گونه ای رایج از باکتری هاست که در محیط های سرد و فقیر از مواد مغذی مانند آب های آلاسکا رشد می کند. میکروب هایی مانند اینها در یک غشای لیپیدی محصور شده اند و می توانند لایه ای از کف را روی سطح اقیانوس تشکیل دهند که در نهایت به هوا منتقل می شوند.
اگر حیات مشابهی در اقیانوس اروپا وجود داشته باشد، به صورت بالقوه می تواند آن دانه های یخ را به فضا ببرد، جایی که طیف سنج جرمی کلیپر می تواند اسیدهای چرب و لیپیدهای دارای بار منفی آنها را شناسایی کند.
فابیان کلنر، نویسنده ارشد این مطالعه، اظهار داشت: ما در اینجا سناریوی قابل قبولی را به جهت اینکه چگونه سلول های باکتریایی می توانند در تئوری، در مواد یخی که از آب مایع روی انسلادوس یا اروپا تشکیل شده و سپس به فضا گسیل می شوند، ادغام شوند، توصیف می نماییم. برای من، جستجو برای لیپیدها یا اسیدهای چرب هیجان انگیزتر از جست وجوی آجرهای سازنده دی ان ای است و دلیل آن، اینست که اسیدهای چرب پایدارتر به نظر می رسند.
این تیم دریافت که این ابزار می تواند نمونه ای بیولوژیکی به کوچکی یک سلول را در یک دانه یخ شناسایی کند.
کلنر می گوید: ما برای نخستین بار نشان دادیم که حتی بخش کوچکی از مواد سلولی را میتوان با طیف سنج جرمی روی یک فضاپیما شناسایی کرد. نتایج ما به ما اطمینان بیشتری می دهد که با استفاده از ابزارهای آینده، می توانیم شکل های حیات شبیه به موجودات روی زمین را که به صورت فزاینده ای معتقدیم می توانند در قمرهای اقیانوس دار وجود داشته باشند، شناسایی نماییم.
در حالیکه ما بشدت به دنبال یافتن شواهدی در خصوص این هستیم که حیات فرازمینی را در سیارات و قمرهای دیگر شناسایی نماییم، بسیار هیجان انگیز خواهد بود که بالاخره یکی از آنها را بیابیم. ازاین رو باید منتظر نتایج مشاهدات اروپا کلیپر در حوالی سال ۲۰۳۰ بمانیم.
۵۸۵۸
منبع: newhp.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب