تصادف عمدی فضاپیمای ناسا شگفتی ساز شد
اچ پی: دانشمندان می گویند سیارک مورد هدف برخورد «آزمایش تغییرمسیر سیارک» سازمان ناسا (DART) ممکنست بر اثر برخورد «دارت» تغییر شکل یافته باشد.
به گزارش اچ پی، یک تحقیق جدید درباره ی نتایج این برخورد مشخص کرده است که سیارک مورد اشاره که بخش کوچکتر یک سیستم سیارکی دوتایی است، در حقیقت یک ترکیب ناپایدار از یک «توده سنگی» را نمایش می دهد.
به نقل از ایرنا، «دارت» روز ۲۶ سپتامبر سال قبل میلادی به ماهک (moonlet) «دیمورفوس» به هدف خوردن کرد. این ماهک در مداری به دور یک صخره فضایی بزرگتر موسوم به «دیدموس» می چرخد.
هدف از این برخورد کیهانی این بود که مشخص شود آیا یک برخورد جنبشی می تواند مسیر حرکت یک سیارک را در پیرامون یک جرم فضایی بزرگتر تغییر دهد تا شاید بتوان در آینده از این روش برای تغییر جهت یک صخره فضایی در راه برخورد به زمین بهره برد.
۶ ماه بعد از این برخورد سازمان ناسا تایید نمود که این ماموریت موفقیت آمیز بوده و زمان لازم برای گردش دیمورفوس به دور دیدموس به میزان ۳۳ دقیقه کم شده است و الان تحقیقات جدید نشان داده که این برخورد ممکنست تاثیرات بزرگی بر شکل و شمایل دیمورفوس داشته باشد.
یک تیم تحقیقاتی با هدایت «سابینا رادوکان» دانشمند دانشگاه «برن» (سوییس) با مدل سازی پیشرفته کامپیوتری مشخص کرد که دیمورفوس یک سیارک سست و لرزان و توده سنگ ریزه ای (rubble-pile) است. این مساله همین طور به این معنا است که این سیارک ممکنست از مواد به بیرون پرتاب شده از شریک سیارکی بزرگتر خود یعنی همان دیدموس تولید شده باشد.
شبیه سازی های نزدیک به شرایط برخورد با سیارک دیمورفوس حاکیست که این سیارک انسجام و پیوستگی ضعیفی دارد و فاقد تخته سنگ هایی بر روی سطح خود است.
رادوکان اشاره کرد که دیمورفوس ترکیب بسیار متفاوتی از سیارک هایی مانند «روگو» و «بنو» دارد اما واکنش آنها به برخوردها که ظاهرا بسیار مشابه بوده، سبب تعجب بوده است. برای همه این سیارک ها، گودال های به هدف خوردن با یک نظام گرانش پایین و انسجام پایین روی می دهد و گودال ایجادشده چندین بار بزرگتر از جسم پرتابی است.
شبیه سازی های این پژوهشگران نشان داده است که میان ۰.۵ تا یک درصد از جرم دیمورفوس در نتیجه برخورد «دارت» به بیرون پرتاب شده است در صورتیکه هشت درصد دیگر از جرم آن نیز بازتوزیع شده بوده و این منجر به تغییر شکل اساسی این سیارک شده است.
بگفته رادوکان، این یافته ها نشان میدهد که یکپارچگی ساختاری و پاسخ به برخورد در مورد سیارک های کوچک احتمالاً تا حد زیادی تحت تاثیر ترکیب داخلی آنها و نحوه توزیع مواد تشکیل دهنده آنها است.
این نتایج می تواند به دانشمندان کمک نماید تا بتوانند منظومه سیارکی دیفورموس و دیدموس را بهتر بشناسند و همین طور دینامیک های (پویایی های) سایر سیارک های دوتایی در منظومه شمسی را بهتر موشکافی کنند.
۵۸۵۸
منبع: newhp.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب