یادگاری باارزش دایناسورها برای پرندگان
اچ پی: پیوتر یابلونسکی، پرنده شناس در دانشگاه ملی سئول و نویسنده ی مقاله به نیویورک تایمز گفت در آزمایش نشان داده شد که هرچقدر بال بزرگ تر ظاهر شود، پرندگان حشرات بیشتری را شکار می کنند و به لانه می آورند.
به گزارش اچ پی، پرهای دایناسورها برای نخستین بار بصورت موهای کوتاه و زبر شکل گرفت و به احتمال زیاد بمنظور حفاظت و نمایش به کار می رفت. فقط یک خانواده از دایناسورها پرهای سه گوش مانند را تکامل دادند که در نهایت راه را برای ایجاد بال و پرواز در پرندگان امروزی هموار کرد. اما پژوهشگران هنوز مطمئن نیستند که آیا چنین بال هایی برای پرواز در نسل اولیه ی دایناسورها تکامل یافت یا هدف دیگری نیز وجود داشت.
به نقل از زومیت، مینیونگ سون، دیرین شناس در دانشگاه مینه سوتا و نویسنده ی مقاله، می گوید وجود بال های اولیه در دایناسورهای پرنده ی بی پرواز مانند ولوسی رپتور و اوویرپتور نیز به معما اضافه می شود. دیرین شناسان با ارائه ی توضیحات متعدد، خاطرنشان کرده اند که حتی بال های اولیه نیز به حیوانات قدرت مانور بیشتری می داد و به پرش در ارتفاع بالاتر کمک می کرد. برخی دیگر می گویند بال موجب می شود که شکارچیان بتوانند طعمه های بزرگ تر را از حرکت بازدارند. بال به پرورش تخم ها کمک می نماید و حتی برای خودنمایی در مقابل جفت ها و رقبا نیز کارآمد است.
اما پرندگان گاهی با نمایش بال ها گونه های دیگر را نیز هدف قرار می دهند. تعدادی از پرندگان امروزی در زمان شکار بال های خودرا به هم می زنند و با نمایش بخشهایی از پرهای سفید یا متضاد، طعمه های مخفی شده را می ترسانند.
پرندگان با به کارگیری این روش که با عنوان «استراتژی تعقیب و بیرون کشاندن» شناخته می شود، از تمایل حشرات برای واکنش خودکار به اشکالی که با سرعت نزدیک می شوند، بهره می برند. استفاده از واکنش خودکار حشرات، پرندگان را از بیشتر شکارچیان جلوتر نگه می دارد. پرندگان با نمایش بال ها، حشرات را فریب می دهند و موجب می شوند که طعمه خیلی زود خودرا نشان بدهد. آنها از مخفیگاه بیرون می آیند و در جا خورده می شوند.
مرغ مقلد شمالی درحال استفاده از استراتژی نمایشی تعقیب و بیرون کشاندن برای شکار طعمه.
منبع: newhp.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب